Activering langdurig zieken blijft achter

De 'activering' van langdurig werklozen begint op dreef te komen in Vlaanderen en Wallonië, in Brussel nog niet. Met de activering van wie in andere uitkeringsstelsels zit, loopt het veel minder goed. Neem nu de ziekte-uitkeringen. Die kosten het land meer dan 4 miljard euro per jaar. Dat is evenveel als de uitkeringen voor werkzoekende werklozen (bruggepensioneerden niet inbegrepen). Maar voor de werklozen bestaan er allerhande maatregelen om hen aan te porren om aan de slag te gaan. Over wie een ziekte- of invaliditeitsuitkering trekt, wordt niet gerept en ze worden ook nauwelijks geactiveerd.

Er zijn 250.000 langdurig zieken in dit land. Wie langer dan een jaar een ziekte-uitkering trekt, wordt 'invalide' genoemd. Dat zegt meteen alles: het suggereert dat aanvaard wordt dat ze nooit nog zullen werken. De regelgeving verplicht de 'invaliden' niet om opnieuw aan de slag te gaan als dit kan.

De meest logische opstap - het werk deeltijds hervatten en een deeltijdse uitkering behouden - mag alleen als de adviserende arts van het ziekenfonds daar uitdrukkelijk de toelating voor geeft. En de ervaring van langdurig zieken is dat er vaak verbaasd wordt opgekeken en ze de toelating uiteindelijk niet krijgen. Toch zijn er die het proberen en wel mogen. Wellicht gaat het zelfs in stijgende lijn. De Standaard vernam bij de ziekteverzekering (Riziv) dat vorig jaar 3.800 langdurig zieken ('invalide' werknemers en zelfstandigen) de toelating kregen om deeltijds te werken (1,5 procent van die 250.000).

In het totaal zijn er 23.000 invaliden die ooit die toelating hebben gekregen en ze nog op zak hebben (9 procent). Als de kortdurig zieken (minder dan een jaar) worden meegerekend, werden vorig jaar 19.400 toelatingen gegeven op een totaal van 3,7 miljoen ziektedossiers. Nadia Sminate ijvert in de Kamer voor een wijziging van de regelgeving. Ze wil, voor uitkeringstrekker én ziekteverzekering, de plicht om mensen 'zo snel als mogelijk' weer aan het werk te krijgen.